Deze week het laatste interview in de serie: In gesprek met…

We interviewen Felicia Stoutjesdijk, werkzaam bij Praktijk Stoutjesdijk.

1. Welke opleiding heb je gevolgd?

Psychologie aan de Universiteit Utrecht. Daarna opleiding tot Cognitief Gedragstherapeut VGCt. Ik ben in opleiding tot Theraplay practitioner. Daarnaast nog diverse trainingen en cursussen gedaan, onder andere EMDR, IMH-trainingen, DDP/AFFT en meerdere verdiepende cgt-cursussen (BoB-training, TF-CBT). In najaar start ik met de basiscursus Schematherapie.

1b. Wat houd je werk in?

Ik heb sinds 2014 mijn eigen praktijk. Daarvoor heb ik ca 15 jaar in diverse ggz-instellingen met kinderen en jongeren gewerkt als psycholoog. Ik ben begonnen na mijn studie als onderzoeksmedewerker naar Roemeense adoptiekinderen in Nederland. Daarna heb ik gewerkt als preventiemedewerker K.O.P.P. en daarvoor een paar jaar als gezinswerker in gezinnen met kinderen met o.a. een licht verstandelijke beperking.

Ik bied individuele behandelingen, ouderbegeleiding en ouder-kind-behandelingen waarbij ik doorgaans start met een uitgebreide screening (diagnostiek), tenzij beeld vooraf al duidelijk is. Methodiek die ik inzet: cognitieve gedragstherapie, elementen van theraplay, elementen van Dyadische Developmetal Psychotherapy/Attachement Focused Family Treatment (DDP/AFFT), EMDR.

2. Wat vind je het leukste in je werk?

Ik vind erg veel leuk aan mijn werk. Vooral het contact met de kinderen, jongeren en hun ouders. Ik vind het erg leuk om al mijn werkervaringen bij elkaar te zien komen.

Doordat ik eigen baas ben, kan ik goed balans houden tussen relatief mildere en complexere problematiek. Ik vind het fijn om zowel enkelvoudige problematiek (angst, depressie, zelfbeeld, uitleg ASS, ADHD) te behandelen als meer complexe klachten (bijv. problematische gehechtheid en trauma; of naast ASS ook emotieregulatieproblemen; klachten waarbij belang van de betrokkenheid van de omgeving bij de behandeling extra belangrijk is).

Wat ik ook heel plezierig vind aan het hebben van een eigen praktijk is dat ik eindverantwoordelijke ben over hoe ik mijn hulpverlening inricht en eigen keuzes kan maken over de bedrijfsvoering. Hierdoor voel ik mij vrijer om keuzes te maken die weliswaar aansluiten bij erkende behandelmethodieken, maar vaak net een stapje verder gaan dan ik gewend was om in een instelling te kunnen bieden.

Adoptie en Pleegzorg

Doordat ik sinds mijn afstuderen (1999) ‘adoptie en pleegzorg’ als aandachtsgebied heb gehouden, merk ik dat ik daar inmiddels zoveel van weet dat mensen mijn expertise als meerwaarde zien ten opzichte van eerdere hulpverlening die hier minder ervaring mee hebben. Als mensen zich hierdoor gehoord en gezien voelen, geniet ik daarvan. Dat is immers ook een werkzaam element van therapie.

Ook kan ik erg genieten van gezinnen die al diverse hulpverlening hebben gehad en een beetje hulpverleners-moe is of een kind die grote weerstand heeft gekregen om te komen. Dan denk ik graag met ze mee over wat er wèl heeft gewerkt en ik dus ook kan doen en wat er eventueel anders kan.

En ik vind het een hele uitdaging om kinderen die vaak met goede redenen niet willen komen, toch binnen te halen. Soms is dat door samen in kaart te brengen dat hulpverlening niet nodig is en ouders hierover gerust te stellen. Soms is dat door aan te sluiten bij de belevingswereld van het kind en eerst eindeloos over zijn favoriete koekje te hebben of spel te spelen.

Oreo Koekjes

Ik heb bijvoorbeeld een jongen binnengehaald door ons beider liefde voor Oreo-koekjes te delen en we wisselen nog steeds nieuwe dingen over oreo-koekjes uit. Deze jongen had zowel op school als bij eerdere behandelaren zoveel nare ervaring opgedaan dat hij wel 3x nadacht voordat hij een behandelaar zou gaan vertrouwen. Een jaar na start was hij baas over boos en baas over bang en snapte hij meer van zijn eigen autisme.

Mijn ervaring is dat het vaak goed werkt als er eerst samen met ouders en kind (zeker met jongeren) gekeken wordt naar ‘hoe snappen we nou wat er aan de hand is’. En dat het voor iedereen helder en logisch is wat de vervolgstap is wat betreft behandeling. Ook vervolgstappen rond begeleiding op school en of daarbuiten in goed overleg met elkaar helder krijgen, vind ik belangrijk en leuk om te doen. Ik werk graag samen met collega’s met diverse disciplines (ambulante begeleiders, artsen, fysio, systeemtherapeut, etc).

En last but nog least: al spelend een (bij voorkeur) evidenced based protocol toepassen vind ik erg leuk om te doen. Met kinderen moet je spelen, vind ik.

3. Wat heb je onderschat?

Ik weet niet of ik het onderschat had, maar ik vind de administratie en organisatie die rond het runnen van een eigen praktijk speelt erg veel werk. Ik werk dan ook graag samen met iemand die een werkervaringsplek zoekt en in ruil voor ervaring mij bij dit onderdeel een beetje kan ontlasten.

4. Wat is tot dusver je grootste succes?

Ik heb nu een paar keer ervaren dat mijn werkwijze door kinderen, jongeren en hun ouders anders wordt ervaren dan hen elders werd aangeboden. Ook al bied ik zo veel mogelijk evidenced based programma’s aan, net als bij meeste instellingen, heb ik nu een paar keer ervaren dat ouders aangeven dat ik wèl aansluiting bij hun kind of de hulpvraag van hun kind of henzelf blijk te hebben, daar waar dat eerder niet lukte (overigens heb ik ook wel eens dat bij mij de match er niet is en client en ik overeenkomen dat een doorverwijzing beter past).

Ook ben ik best trots op het feit dat ik in huidig jeugdhulpverleningstijdperk een eigen praktijk heb weten op te bouwen en vanuit diverse regio’s en gemeenten wordt gevonden.

5. Wat is jouw specialisatie?

• Adoptie, Pleegzorg, Kinderen van Ouders met Psychische Problemen (KOPP)
• Autisme spectrumstoornis
• Trauma en Gehechtheid
• Versterken van basisvertrouwen (vertrouwen in jezelf en in anderen)
• Cognitieve gedragstherapie bij problematiek als angst, depressie, zelfbeeld, SOLK, trauma en problematische gehechtheid, misofonie, autisme en/of ADHD.

6.Wat zijn je ambities?

Mijn praktijk goed draaiende te houden. En mensen in het werkveld inspireren om vanuit erkende methodieken en richtlijnen te werken waarbij ook oog is voor het kind en zijn omgeving als persoon met al zijn talenten, mogelijkheden en beperkingen.

7. Hoe hou jij je werk interessant?

Door me te blijven scholen en ontwikkelen. Door leuke collega’s om me heen te verzamelen met wie ik mijn enthousiasme deel voor ons vak en ook kan sparren over de behandelingen en werkwijze van mijn praktijk.

8. Welke tip wil jij aan andere JeugdZorgProfessionals geven?

Zorg dat je goed blijft nadenken hoe klachten (en krachten) te begrijpen. Blijf je verdiepen in de richtlijnen, zorgpaden, wetenschappelijk bewezen methodieken en onderliggende theorieën zodat je goed weet wat je, waarom doet en hierdoor ook open en transparant kan zijn naar je cliënten en samen kan blijven nadenken over de ingezette weg. Staar je niet blind op deze richtlijnen en zorgpaden, er zijn altijd meerdere wegen die naar Rome leiden.

---

Ben jij werkzaam als JeugdProfessional en ben je ook gedreven om nog meer uit je werk te kunnen halen?

Op 17 november 2020 organiseren we een Happy Day, het event voor Jeugdprofessionals. Meer informatie is te vinden op de site van de HKC Academy.  Klik hier om naar de pagina over de Happy Day te gaan.