Wat heb je gedaan voor je begon met het geven van trainingen?

Veel geleerd tijdens het volgen van opleidingen, trainingen en vooral van de mensen in de praktijk. Tijdens de gesprekken die ik had met mensen, in eerste instantie vooral met kinderen die vastliepen in het onderwijs, kwam ik erachter dat het werkt om vragen te stellen over strategieën die mensen hanteren.

 

Waarom heb je voor het trainersvak gekozen?

Er kwamen veel mensen op me af die van anderen hoorden dat het werkte en op zoek waren naar oplossingen voor mentale problemen. In mijn eentje iedereen op de hele wereld helpen lukt niet. Dat is de reden dat ik HBO professionals die met mensen werken ben gaan trainen. En worden er veel meer mensen bereikt en geholpen. In mijn eentje kom ik ver, met anderen veel verder.

 

Wat maakt jouw trainingen uniek?

Het plezier dat ik zelf heb tijdens mijn trainingen maakt dat de deelnemers ook enthousiast zijn. Ze kiezen er zelf voor om getraind te worden en zijn allemaal gemotiveerd. De deelnemers zijn op dag 1 wat onzeker of ze het ook gaan kunnen wat er zo simpel uitziet wat ik doe. Ik leg mijn theorie uit en ze gaan er veel mee oefenen met elkaar. Om de techniek van de MatriXvragen goed te begrijpen en in te zetten kies ik voor rollenspellen.
Sinds 2020 is de training ook online te volgen met praktische oefendagdelen, onder begeleiding van MatriXtrainers.
Jaarlijkse nascholing, intervisiemomenten na de training zijn belangrijk om deze techniek zorgvuldig te blijven uitvoeren.

 

Waar haal jij het meeste plezier uit?

De verbazing op de gezichten van de deelnemers wanneer ze zelf ervaren dat het ook echt werkt wat ze doen. Dat geeft ze zelfvertrouwen om het bij de mensen waarmee ze werken in te zetten en dat daardoor er echt veel mensen met mentale problemen geholpen worden.

Welk advies zou je willen geven aan de jeugdprofessional?

Geef jongeren het vertrouwen dat je niets gaat vragen over de herinneringen en de doemscenario’s die ze al bedacht hebben, datgene wat ze in hun hoofd hebben. Ze willen, kunnen, durven, mogen en gaan namelijk niet over hun echt probleem praten uit loyaliteit voor de ander, omdat het te erg is, te eng, te ingrijpend, te groot, te lastig, te onveilig etc.
Het kost je zoveel tijd om achter het échte probleem te komen, dossiers te voorzien van veel informatie waar iedereen weer een eigen mening en zienswijze over heeft en de jongere niet vertelt waar het werkelijk om gaat.
Je leert ze het eigen probleem zelf op te lossen zodat ze, onafhankelijk van derden, zelf verder kunnen.