Luuk
Het is een paar maanden na de start van het schooljaar. Er is de afgelopen maanden incidenteel contact geweest maar nu wordt er geëvalueerd met moeder, docenten en zorg coördinator hoe het met Luuk gaat. Dit is niet de eerste keer dat moeder op gesprek op de school van Luuk maar wel voor het eerst op zijn nieuwe middelbare school. De voorgaande acht jaren waren wekelijkse gesprekken niet ongebruikelijk om te kijken wat er speelde, welke hulp noodzakelijk was, of medicatie wel of niet aansloeg.. Moeder weet best dat Luuk niet de makkelijkste is en voor behoorlijk wat uitdaging kan zorgen voor de leerkracht.
En juist daarom was de overstap naar de MAVO zo spannend. Want ja…de voorspelbaarheid en structuur was toch altijd iets waar Luuk goed op reageerde of in ieder geval goed op zou ‘moeten’ reageren. Meestal dan, zeker niet altijd want vaak genoeg werd moeder gevraagd naar school te komen omdat de situatie geëscaleerd was of omdat Luuk uit onmacht was weg gelopen van school. Soms was daar een duidelijk oorzaak voor maar soms was het niet één op één te achterhalen wat de escalatie veroorzaakte. Kinderen, klasgenootjes en leerkrachten zijn nu eenmaal geen wiskundige formules waarbij je van te voren altijd zeker weet dat als je op knop A drukt, gedrag B daar vanzelfsprekend op volgt. Aan het eind van de basisschool werd een middelbare school dus zorgvuldig uitgezocht. Moeder hield haar hart vast en had tegelijkertijd hoop waardoor Luuk met de nodige vooraf afgesproken zorg en extra begeleiding naar de MAVO kon.
En nu zijn we een paar maanden verder. Moeder is voorbereid op hoe zo’n gesprek kan gaan en stapt niet angstig maar door de ervaring door de wol geverfd met de verwachting weer te horen hoe de school moet zoeken naar een goede omgang met Luuk, het gesprek in. Maar nu voert ze een gesprek zoals ze dat nooit eerder heeft gehad!
” Luuk doet het geweldig!” is de boodschap. “We begrijpen eigenlijk niet waarom hij met extra zorg hier is toegelaten. Hij heeft geen extra gesprekken met de mentor nodig. Hij volgt de klas prima, er zijn geen gedragsproblemen. Oké, qua taal zit hij niet op het niveau wat zou moeten maar om dat nu een grote zorg te noemen? De dyslexie is hier een vervelende maar logische hobbel in. “
Verbaasd en dankbaar stapt moeder de school weer uit. Zo kan het dus ook. Het is dus echt mogelijk. Luuk die hier opeens prima tot zijn recht komt in toch ook een gewoon onderwijssysteem. Wat een bijzondere wending. Levert dit verwijtende gevoelens naar de basisschool op? Nee, want moeder weet dat de leerkrachten ook daar deden wat binnen hun mogelijkheden lag met het gedrag dat Luuk op dat moment liet zien. Maar dat Luuk binnen deze nieuwe leeromgeving floreert is een cadeau waar je als moeder alleen maar met dankbaarheid kunt aanvaarden en van mag genieten.
En inderdaad; dit is ook mogelijk. In plaats dat een overstap naar een nieuwe school met horten en stoten verloopt, blijkt dat het kind helemaal zichzelf kan hervinden en tot ontspanning komen. Zelfs als de basisschoolperiode een bijzonder uitdagende tijd is geweest. Dat is wat je ieder kind gunt.
Wat heeft Luuk nu geholpen om de overstap zo geweldig te doorlopen? Dat is niet tot één aspect terug te voeren. Was het maar zo, dan is het een formule die je bij ieder kind zou kunnen uitproberen en weten dat statistisch gezien hier vast een aantal andere kinderen van toepassing zijn. Maar dat is niet een realiteit waar je als ouder, als school of als jeugdzorgwerker mee te maken heeft.
Want als jeugdzorgwerker kom jij ze dagelijks tegen; de kinderen voor wie het onderwijs een uitdaging is, een regelrechte kwelling, kinderen die niet lijken te aarden in de klas, die niet tot hun recht of tot rust om tot optimaal leren te kunnen komen. Het is steeds opnieuw belangrijk te kijken op welke facetten je het kind kunt helpen om de overgang zo soepel mogelijk te laten doorlopen; want het kan echt. Het kan echt zo zijn dat met de overgang naar de middelbare school, de open houding van ouders, de deskundige begeleiding van een therapeut of jeugdzorgwerker, de verandering van omgeving, gesprekken en spellen, de radartjes op de goede stand komen te staan en zowel ouders als kind de verassing van hun leven mee maken in het eerste jaar van de middelbare school.
De training Klaar voor de Brugklas! geeft tal van tools aan de pedagogische of jeugdzorgprofessional om te ontdekken aan welke radartjes gedraaid kan worden, om een plan of training te kunnen ontwikkelen die kinderen helpen in een goede voorbereiding naar het voortgezet onderwijs een succesvolle start in de brugklas. Help jij kinderen een ervaring te hebben, als die van Luuk?
11 juni 2018
Klaar voor de Brugklas!
Semmie Sprekend Spel & Training
https://www.semmie.net/Klaar-voor-de-brugklas!-
p.s. de naam Luuk is verzonnen maar de situatie is een waargebeurde ervaring van een 13- jarige jongen bij wie mijn hart steeds overloopt van dankbaarheid als ik hoor hoe het hem nu vergaat. Deze ervaring is met toestemming opgeschreven om gedeeld te worden.
Sylvia van Asperen