Jeugdzorgwerker met eigen kind naar de jeugdhulp

Als jeugdzorgwerker die ruim 12 jaar in het werkveld werkt heb ik al vele casussen uit het ADHD en autisme spectrum begeleid. In de loop van de jaren ben ik me verder gaan specialiseren in ADHD en ASS en aanverwante problematiek. Ik geef niet alleen kinderen handvatten om met de diagnose om te gaan, maar ook aan ouders bied ik opvoedmogelijkheden, hoe om te gaan met diverse opvoeduitdagingen in het gezin als er sprake is van ADHD en/of autisme.

Gesprek op school

Zelf ben ik moeder van een energieke zoon die in zijn spontaniteit, enthousiasme en energie al vroeg opviel op school. Als hulpverlener en uiteraard als moeder gaf ik advies hoe met mijn zoon in de klas om te gaan zodat de rest van de klas er zo min mogelijk last van had, maar hij toch zijn energie kwijt kon. Afgelopen week hadden we een eindgesprek van groep 4. Inmiddels was ik wel gewend, om te horen dat zijn concentratie en energie-level wel een issue is, maar dit keer was het gesprek met de juf en de Ib-er toch anders.

Mijn kind een stoornis?

Via een omweg probeerde de IB-er ons als ouders te vertellen dat er vermoedens zijn van Dyslexie en dat ze dat graag onderzocht willen hebben. Wat we als ouders ook moesten weten is dat Dyslexie vaak gepaard gaat met concentratie stoornissen zoals ADHD. ‘’WOW” ik gebruik het woord stoornissen geregeld in mijn werk, maar voor het eerst kwamen die woorden heel hard binnen. Mijn kind heeft wellicht een stoornis! Een disfunctioneren van mijn kind?!! Het advies van de IB-er “ ik snap dat dit wellicht moeilijk voor jullie is om te horen, maar met een diagnose kunnen heel veel dingen op hun plek vallen en kunnen jullie door begeleiding veel beter jullie kind begrijpen en handvaten krijgen om thuis het beste met hem om te gaan.’’ Ik dacht “PARDON’’ mij handvaten geven met ADHD om te gaan?!? Volgens mij zijn wij niet diegene die een probleem ervaren met aanpak van mijn kind’’. Thuis is het gestructureerd, duidelijk, consequent, positieve benadering en let ik op gezonde voeding en voldoende lichaamsbeweging. Daarnaast gaat mijn zoon naar kinderyoga en gitaarles om te oefenen met zijn concentratie -waar ik overigens als moeder ook veel moeite mee heb-.  Dat het om een Dyslexie onderzoek ging was me eigenlijk al ontgaan. Aan het eind van het gesprek kwam ze erop terug;  bij een milde vorm van Dyslexie, wat hier het vermoeden was, kan een kind dat een bijkomende stoornis heeft in aanmerking kan komen voor vergoeding als de andere stoornis niet belemmerend is voor dyslexieonderzoek. Ohh het geldpotje? Daar waar ik ouders wel eens hoor zeggen “ Het gaat niet meer over welke zorg passend is, maar wie de zorg gaat betalen’’.

Weten wij het beter?

Als jeugdzorghulpverlener heb ik het idee dat ouderschap toch anders voelt dan andere ouders. De rol van de kinderpsycholoog Hannah bij de serie “De Luizenmoeder” was hier een mooi voorbeeld van. Je zal het als jeugdhulpverlener vast wel beter weten. Je hebt er immers voor gestudeerd en je hebt jarenlange ervaring in het vakgebied. Jij zal wel weten wat te doen. Maar nee, beste mensen. Afgelopen week was ik gewoon moeder, die verschillende emoties ondergaat tijdens het gesprek waarbij een mogelijke stoornis van mijn kind ter sprake kwam. Na de zomervakantie zouden we erop terug komen.  Ondertussen zal ik me beraden welke houding ik me aanneem met de werkervaring die ik heb. Maar allereerst ben ik nu moeder en even geen hulpverlener van mijn kind.

Blijf op de hoogte en ga naar http://hkcacademy.nl/informatie/.

N.Miranda

HKC Academy